De meest gestelde vraag aan mij is: ‘Hoelang gaat mijn liefdesverdriet duren?’
Ik word altijd een beetje stil van die vraag. Hij suggereert dat er onderzoek gedaan zou zijn naar de lengte van liefdesverdriet. Sommigen schijnen het te weten. Een vriendin van mij beweerde bijvoorbeeld glashard dat liefdesverdriet zoveel maanden duurt als de liefde in jaren geteld heeft. Dat klinkt nogal optimistisch vind ik, hoewel een andere vriendin van me ervan gruwde toen ze dat hoorde omdat ze een einde zag komen aan haar 35 jaar huwelijk. ‘Dat betekent dan: 3,5 jaar ellende’, riep ze vol afschuw uit. Terwijl ze na drie maanden alweer lekker aan de slinger was met een nieuwe lief.
Broodje aap
Het zijn natuurlijk bakerpraatjes, broodje aap verhalen, slagen in de lucht: alles wat er beweerd wordt over de lengte van verdriet na een scheiding. En ik zeg dan ook op zo’n vraag dat ik het niet weet. Hoewel ik met heel mijn hart voor de vragensteller wilde dat ik het wist, omdat ik de wanhoop voel die in zo’n vraag schuilt.
Not to know
Een van de moeilijkste dingen in het leven is het ‘niet weten’. Misschien is het sinds lang niet zo aanwezig geweest in ons leven: het ‘niet weten’.
We zitten met zijn allen in het ‘niet weten’. Hoe gaat het nu verder met de GAZA crisis? Hoe moet dat nou met die Trump aan het roer? Wanneer gaat de zon weer schijnen? Wanneer kan ik weer sporten met mijn griephoofd?
We weten het niet.
En we dealen ermee.
Met zijn allen.
We klampen ons vast aan Artificial Intelligence, die de waarheid claimt over van alles. En gek genoeg laten we ons daardoor nog het meest geruststellen.
Waarom?
Dus daarom zei ik het ook tegen die dame die me van de week wanhopig vroeg: ‘Hoe kan het nou, Hester?? Ik ben toch bovengemiddeld intelligent, kan verstandig nadenken, ben al wat ouder, dus wijzer en toch zo geobsedeerd door mijn ex-lief, die er met een ander vandoor is? Waarom kan ik hem niet gewoon uit mijn hoofd zetten? Waarom lig ik ’s nachts wakker naar hem te verlangen, naar zijn stem, zijn armen, zijn geur? Tegen beter weten in? Wanneer houdt dat zeuren en drammen in mijn hoofd en hart en buik op? Ik lijk wel volledig in mijn dierlijke driften gevangen!’. Ik zei dat ik het niet wist. Met pijn in mijn hart.
Alles verandert
Voor haar en voor jou is het niet-weten nog een stukje ingewikkelder. Niet alleen zit je midden in het collectieve niet-weten van de crisis, daarnaast weet je niet hoe het met je liefdesverdriet verder gaat. Je voelt je verlaten en ellendig en dat gevoel van verlatenheid laat maar heel moeilijk relativering toe.
Toch is er gelukkig altijd iets wat we wel weten en waar we volledig op kunnen vertrouwen. Iets wat ons nooit teleurstelt en ons niet in de steek laat, iets waar we ons aan vast kunnen klampen in al ons wanhoop en ellende, en dat is: zolang we leven verandert alles. Misschien kan je dat op een groot vel schrijven met mooie krulletters en het aan de muur hangen, om jezelf er steeds weer van te doordringen: alles verandert.
Recente reacties