Psychologie is een instrument waarmee ik mensen kan ondersteunen, om zo de wereld een stukje mooier te maken.
Mijn grote liefde, daar was tie dan. Hij had maar 1 groot nadeel, hij woonde aan de andere kant van het land. Ver weg van mijn geliefde Den Haag waar ik mijn hele leven al woonde. Waar mijn vrienden zaten, waar ik mijn psychologie praktijk had opgebouwd en waar de zee was. De zee waar ik zo veel van hield. Maar ja, van die grote liefde hield ik meer. Dus zegde ik alles vaarwel en verhuisde ik naar, zoals ik het achteraf noem, de grote zandhoop in het midden van het land.
”En ze leefden nog lang en gelukkig…”
Totdat hij 2 jaar later aangaf dat hij niet meer van me hield en dat hij de hele boel wilde opbreken.
Ik was er ongelooflijk kapot van en vluchtte als een haas terug naar Den Haag. Mijn hart lag in 1000 stukken. Ik miste hem en het leven, hunkerde naar het verleden om vervolgens te constateren dat dit verleden nooit meer terugkomt.
Het stormde in mijn hoofd: van verdriet naar boosheid, van onzekerheid naar onmacht, van angst naar wanhoop. Ik stond met verdriet op en ging ermee naar bed. Ik had geen idee hoe ik weer een beetje blij kon worden, vond niets meer leuk en ik had een hekel aan alle happy stelletjes om me heen. Mijn toekomst was aan diggelen en ik had geen idee hoe ik een nieuwe toekomst kon creëren.
Ergens snapte ik wel dat ik moest rouwen om dit verlies maar Hoè dan? Ik had geen idee hoe je moet rouwen zodat je ”het verlies een plek kan geven”… Als ik dit las, kreeg ik de kriebels. De handleiding (”rouwen als de relatie wordt beëindigd”) bij het begin van de relatie had ik niet gekregen. Temeer omdat ik totaal geen rekening had gehouden met het scenario van een breuk. Ik bleef met lege handen achter en voelde me totaal in de steek gelaten.
Uiteindelijk duurde het meer dan twee jaar om mijn wonden te helen.
Ik wilde eerst al dat het liefdesverdriet niet voelen, dus duwde ik het weg. Dus stortte ik me op keihard werken, daten, reizen, sporten en vertelde aan iedereen dat het best wel goed met me ging. Terwijl van binnen mijn hart maar bleef huilen.
Pas na 2 jaar rauwe rouw zocht ik professionele hulp. Ik moest echt mijn hart hartgrondig genezen. Ik had zo lang gewacht omdat ik me schaamde voor mijn verdriet. Ik had mezelf ingeprent dat ik dit gebroken hart zelf wel kon lijmen. Niet dus…
In de therapie leerde ik hoe ik grip kon krijgen op mijn verdriet, hoe ik de rouw veel meer als kans kon gaan zien om mezelf op en top te leren kennen, zoals nooit tevoren. Ik leerde wat verwerken van verlies is. Ik leerde wat rouwen is en vooral het allerbelangrijkste: wie ik echt ben en wat ik belangrijk vind in mijn leven. Ik leerde oude pijnen die waren getriggerd op te ruimen en een nieuwe toekomst voor mezelf te creëren die past bij mij.
Mijn gebroken hart heeft mij onwijs veel geleerd. Ik kan mijzelf nu geruststellen als ik verdrietig ben, ik verlies mezelf niet meer in de ander in een liefdesrelatie en ik vertrouw op mezelf ik alleen ben. Ik ben vele tools rijker om grip te houden op vervelende emoties, zoals schaamte, schuld, boosheid en onmacht. Ik weet hoe ik kan stoppen met piekeren. Ik duw emoties niet meer weg en ben er absoluut sterker uit ben gekomen in alle rollen in mijn leven: als vrouw, als psycholoog, als vriendin, als dochter en nu ook als partner.
Het belangrijkste en meteen ook het aller moeilijkste bij liefdesverdriet is om niet te oordelen over jezelf, maar alleen te kijken en te luisteren naar je gedachten en gevoelens. Iemand met liefdesverdriet zal in de pijn blijven hangen als er geen ruimte voor is.
Ik wil die ruimte bieden en sterker nog: ik wil wetenschappelijke erkenning voor liefdesverdriet als serieuze pijn.
This is me:
- Ik ben een mens van het hoofd en het hart: soms schreeuwt mijn hart en fluistert mijn brein, dan weer voert mijn brein de boventoon en hoor ik het fluisteren van mijn hart niet goed. Ik koester ze allebei.
- Ik graag lach om de vergissingen die ik soms maak: ik koop heel veel boeken over mijn vak, maar lees ze lang niet allemaal. Ik ben een Haagse kakker met gymschoenen, maar spring ook graag op mijn trampoline. Ik heb veel kennis die ik niet altijd toepas.
- Ik ben vaak de rust zelve en kan dan weer luidkeels blozen.
- Ik weet heus wel wat goed voor mij is, maar ik doe het dan toch niet. Ik weet wat goed is voor jou, en ik doe wat goed is voor jou.
- Ik ben gek van kunst en bezoek graag musea.
- Ik dol ben op een goede bak cappuccino, altijd mèt een chocolaatje.
- Ik heb een bloedserieuze kant en hou van de slappe lach met vriendinnen.
- Ik weet dat ik een leuk, slim mens ben, maar voel me lang niet altijd zo.
- Ik ga dolgraag naar de schoonheidsspecialiste, en krijg mijn haar nooit uit de knoop.
- Ik het allerliefste in mijn vakantie fietsend een mooie stad ontdek om vervolgens bij het eerste terras neer te strijken om een taartje te eten en mensen te bekijken.
- Ik het liefst de kleur rood draag in mijn kleding: de kleur van de liefde. Dus vaak is mijn jas rood, draag ik in de winter een rode baret en als ik zin heb, doe ik knalrode lippenstift op.
- In mijn praktijk aan huis (Den Haag, wijk Leidsche Veen) krijg je altijd een goede kop koffie of thee, maar we kunnen ook prima online afspreken (via een beveiligde tool).
- Ik woon samen met de leukste en liefste man van de wereld en heb 4 kado kinderen en 2 bonuspoedels.
Nieuwsgierig naar mij? Check mijn Instagram