Dana, een vrouw van 64 belde mij vorige week in paniek op, omdat haar man haar verlaten had. Hij is vorige maand vertrokken en zij kijkt nu vertwijfeld naar haar leven.
“”Wat is er nu nog van mijn leven over, ik heb het gevoel dat ik alles kwijt ben “” vraagt ze mij in paniek met een verdrietige en angstige stem.
Sinds vorige jaar waren Dana en haar man beiden met vervroegd pensioen. Ze hadden hun slagerij verkocht aan hun schoondochter en zaten er daardoor nu financieel warmpjes bij. Een groot huis met dito tuin, twee labradors, kip caravan op de oprit en twee grote auto’s.
“Mijn man hield het, geloof ik niet meer met mij uit, nu we op elkaars lip zijn gaan zitten. Hij zat alsmaar boven overdag en ’s avonds zaten we dan stommetje te spelen voor de televisie. Hij zat ook vaak te vissen aan de steiger vlakbij ons huis, dat begreep ik wel, maar ik dacht ook steeds: ‘’waarom gaan we niet tussen de middag even wandelen of waarom geniet hij niet ook een beetje van het vele thuis zijn nu we samen eindelijk leuke dingen kunnen gaan doen?’
Dana zit tegenwoordig hele dagen verdrietig alleen thuis. De muren komen op haar af nu hij weg is. Ze heeft niets te doen, de klok tikt langzaam de tijd weg. Ze zet voor haar gezelschap uit armoe vaak de televisie aan. Zo heeft ze het gevoel dat ze niet helemaal alleen is.
TIk Tik Tik…
‘Mijn hele leven was op hem afgestemd. Ik zorgde voor zijn eten en drinken en dat alles netjes gewassen en gestreken was. Overdag stond Dana in de slagerij klanten te adviseren hoe ze hun rollade het beste konden garen. ‘’s Avonds lag ze op de bank, bekaf en kon ze geen biefstuk meer zien.
Martin, de man van Donna biechtte 3 maanden geleden aan haar op dat hij bij haar weg wilde, omdat hij ‘het niet volhield.’
‘Ik vroeg hem natuurlijk wat hij niet volhield. Het antwoord op die vraag ontweek hij eerst, maar hij gaf uiteindelijk toe dat hij de vrouw met wie hij al jarenlang een buitenechtelijke relatie had, vreselijk miste. Hij had vanwege de verkoop van de slagerij en alle financiële rompslomp het fysieke contact met de minnares verbroken. Hij wilde niet dat hij zijn relatie zou moeten opbiechten, maar hij kon het uiteindelijk niet meer voor zich houden. Dat lijkt heel lief van hem, maar het was natuurlijk angst en eigenbelang. Hij heeft blijkbaar het huwelijk met mij kunnen volhouden omdat hij haar erbij had.’ vertelt Dana me. Dat klinkt nogal bitter, want ze houdt zich groot.
Dana vertelt dat ze na het vertrek van haar man steeds korter slaapt en dus ook soms moe opstaat. De hele dag blijven de piekergedachten door haar hoofd spoken en de onrust verdwijnt pas als ze ’s avonds voor de televisie zit. ‘Het lijkt net alsof het niet beter wordt. Ik ben en blijf onrustig.’ Dana heeft een paar goede vriendinnen, maar die kennen het verhaal intussen wel. Haar zoon wil ze niet lastig vallen met haar verdriet. ‘Hij heeft het er natuurlijk ook moeilijk mee. Hij ziet zijn vader nog wel, maar ik snap ook dat het moeilijk voor hem is om met deze situatie te dealen. Hij is enigst kind.’
Dana’s grootste probleem is het gebrek aan contact met andere mensen. Ze kan haar hart te weinig luchten en daardoor gaat het verdriet niet over. Ze weet dat ze prima met mensen kan omgaan, haar klanten vonden haar geweldig, maar haar echte vriendinnen heeft ze zoetjesaan uit haar leven laten verdwijnen, want ja: “”de zaak ging voor… “”
Als je liefdesverdriet hebt, is gebrek aan contact nog veel erger!
Als je er niet over praat, kan je verdriet verbitteren en krijg je lichamelijke problemen, je sombere gedachten worden uitvergroot, je voelt je alleen en niet gehoord en de problemen worden veel te groot in je hoofd, veel groter dan noodzakelijk, omdat ze niet gerelativeerd worden in een gesprek.
Je gedachten en angsten ruimte bieden en ze ventileren. Dat is zo belangrijk! Daarom moet je als je een gebroken hart hebt een of twee goede vriendinnen/vrienden hebben. Je kunt dan bij hen praten, babbelen, keuvelen, zeuren, drammen, dreinen, emmeren, klagen, piepen, troosten, hummen en kwebbelen. Om het verdriet zodoende de ruimte te kunnen geven en daarmee een uitweg naar ruimte te vinden voor nieuwe plannen.
Ik hoop zo dat jij een of twee hele goede vrienden of vriendinnen hebt, waar je je verhaal aan kwijt kan.
Als psycholoog kan ik natuurlijk niet je vriendin zijn, dat is niet mijn plek. Dat snap jij natuurlijk ook wel. Ik bied weliswaar een luisterend oor aan mijn cliënten in mijn praktijk, maar bovenal bied ik heldere handvatten om jouw relatiebreuk te verwerken.
Zo ga ik dat ook doen met Dana en we hebben inmiddels al een goed eerste gesprek gevoerd.
Mocht je willen weten wat ik als liefdesverdriet psycholoog en relatiebreuk expert voor jou kan betekenen, dan mag je natuurlijk mij altijd benaderen met jouw vraag.
Stuur gerust je vraag naar: info@praktijkvoorpsychologieschaart.nl.
