Afgelopen zomer was ik weer eens in mijn favoriete land; Italië. Het land van zalig eten, warme landschappen, fantastische gastvrijheid en verkwikkende meren.
Er viel me aldaar iets op.
Er viel me iets op waar ik even met je over wil praten. Italië en in het bijzonder Venetië is de bakermat van de Commedia dell’arte. Dat is een vorm van improvisatietheater die vooral populair was van de 16e tot de 18e eeuw. Een andere benaming ervoor is commedia delle maschere, naar de gebruikte maskers die je hier overal ziet, het ene nog mooier dan het andere.
Een masker is nuttig
En over die maskers wil ik het even met je hebben. In de Commedia dell’ Arte werden door de maskers stereotiepe eigenschappen aan mensen toegekend, waardoor de personages soms groteske vormen aannamen. Daarmee werden serieuze zaken op een komische manier aan de kaak gesteld.
Ik realiseerde me toen ik in Italië rondliep, dat het masker misschien wel een heel nuttige functie heeft in ons leven. Het maskeert de nuance of misschien wel het echte gevoel dat nog niet getoond wil worden en het laat dus aan de andere kant ook iets anders uitvergroot zien.
Niet huilen
Heb jij ook wel eens een denkbeeldig masker op? En welke functie heeft dat dan voor jou? Ik kan me zo voorstellen dat je je liefdesverdriet niet altijd overal aan iedereen tentoon wil spreiden. Soms zet je misschien je professionele masker op om op je werk goed te kunnen functioneren. Misschien zet je ook een vrolijk masker op als je kinderen wakker en thuis zijn. Dan kan je niet de hele tijd zitten treuren en huilen.
En heeft dat masker voor jou ook die twee functies? Dat het je verdriet verbergt én dat het ook heel nadrukkelijk laat zien dat je echt ook een vrolijk, sterk en professioneel mens bent ondanks je verdriet? Misschien had je het gevoel dat je alleen bij jouw ex je masker af kon doen. Dan doet jouw masker ook op een andere manier pijn.
Echt zijn
Ik ben heel benieuwd naar jouw gedachten hierover. Ikzelf probeer zo min mogelijk een masker op te zetten. Ik denk dat ik door mijn ware zelf te tonen ook waarachtiger kan zijn naar de mensen die voor hulp bij me komen. En ik heb ook de opvatting dat ik echt moet zijn naar mijn vrienden en geliefden. Ik realiseerde me hier dwalend en mijmerend door de straatjes in Venetië dat ik vind dat ze daar recht op hebben.
De maskers in Venetië hebben die overtuigingen een beetje doen wankelen. Ik denk dat ik een masker ga kopen en dan zoek ik er een uit die iets laat zien wat ik graag zou willen zijn. Misschien voelt dat juist wel heel lekker 😊
