Waarom ga je vreemd?
Judith gooit haar dikke bos rood haar met een woest gebaar op haar rug. ‘Ik snap echt niet hoe je dat voor elkaar krijgt. Het huwelijk van een ander zo kapot maken. Ik begrijp er niks van. Solidariteit tussen vrouwen, ’t zal me wat, ik geloof er niet meer in.’ Ze kijkt me boos aan. Er valt een stilte. Ik wil haar de ruimte geven haar woede te uiten. En eerlijk gezegd weet ik ook even niet zo goed wat ik op haar boze woorden wil zeggen.
Stilte
Judith gooit haar dikke bos rood haar met een woest gebaar op haar rug. ‘Ik snap echt niet hoe je dat voor elkaar krijgt. Het huwelijk van een ander zo kapot maken. Ik begrijp er niks van. Solidariteit tussen vrouwen, ’t zal me wat, ik geloof er niet meer in.’ Ze kijkt me boos aan. Er valt een stilte. Ik wil haar de ruimte geven haar woede te uiten. En eerlijk gezegd weet ik ook even niet zo goed wat ik op haar boze woorden wil zeggen.
Schichtig en onduidelijk
Judith vertelt me vervolgens de geschiedenis. Hoe ze al een paar maanden vermoedde dat er iets mis was. Hoe Branco, haar echtgenoot schichtig met zijn telefoon bezig was, soms onduidelijke antwoorden gaf. ‘Allemaal walgelijk stereotiep.’ Ze lijkt de woorden uit te spugen. ‘Ik heb het hem uiteindelijk op de man af gevraagd en gelukkig ontkende hij niks. Ik heb hem direct weggestuurd. En het leek wel alsof hij niets liever deed dan zo snel mogelijk verdwijnen.’ Binnen een halve dag was het allemaal beklonken. Branco zou bij zijn nieuwe vriendin intrekken en Judith en hij zouden ‘later wel’ afspraken maken.
Abrupt
Ik luister er een beetje verbaasd naar het verhaal van een ogenschijnlijk abrupt einde van een relatie. Ik hoor vaak dat er in dit soort situaties juist veel wordt geruzied, gehuild, heen en weer getrokken. Maar hier leek het anders: met een snelle, harde haal werd de band doorgesneden. Blijkbaar verdroegen deze echtelieden elkaar niet meer.
Op mijn doorvraag vertelt Judith dat het zo niet zit. Het rommelt al jarenlang in deze relatie. Veel ruzie, spanningen, druk van beide kanten over verschillende gedachten en gevoelens over de kinderen, familie, het huis, eigenlijk van alles. Ik vraag wat omzichtig: ’Voel je dan soms ook opluchting?’ ‘Ja! Nou en of!’ antwoordt ze direct en zo te zien ook een beetje tot haar eigen verbazing.
Een andere kijk
We kijken meestal naar een buitenechtelijke relatie met beschuldigende ogen. We vragen ons af waar de ellende begon en wie de aanstichter was. Maar in plaats dit beschuldigende kijken zou je ook kunnen spreken van een driehoeksrelatie, waarbij de minnaar of minnares een noodzakelijke rol speelt, misschien zorgt hij of zij er wel voor dat de relatie overeind blijft.
Die stelling komt je misschien wat vreemd voor, maar ga maar eens na. We zijn het er meestal wel over eens dat als een van beide partners vreemdgaat, er iets loos is in de relatie. Relatietherapeuten dringen erop aan om jaloerse gevoelens en gedachten over de buitenechtelijke relatie binnen de relatie te brengen en erover met elkaar te praten. Uit te vechten wat er ontbreekt en met elkaar te kijken naar wat er binnen de relatie aan te doen is.
Dramadriehoek
Door die bril bekeken is de minnares toch echt degene die het tekort in de relatie aanvult of het gebrek repareert. Deze driehoeksrelatie kan gezien worden als de dramadriehoek waarbij ‘het slachtoffer’, ‘de aanklager’ en ‘de redder’ met elkaar in een gevaarlijke dans verwikkeld zijn. Een dans waarbij de rollen steeds gewisseld worden om het evenwicht te bewaren.
Winnaarsdriehoek
De winnaarsdriehoek kan vanuit de dramadriehoek worden bereikt als de drie betrokkenen elkaar gaan helpen vanuit een gelijkwaardige opstelling. Alleen korte metten maken met de rol die de minnaar of minnares speelt, levert zelden veel geluk voor de relatie op. Die rol accepteren, definiëren en onderzoeken is misschien wel een goede mogelijkheid.
Voor Judith kwam die onderzoeksvraag een beetje te vroeg, we gaan het er in latere sessies nog wel eens over hebben.
The Dixie Chicks maakten een hartverscheurend liedje over verlaten worden door een ander.
